Spaarne Werkt helpt mensen op weg naar betaald werk. Wat werk precies voor hen betekent, vertellen ze zelf in deze interviewserie. Lees hier het verhaal van Izaak Becu (57 jaar).
‘Horen, zien en zwijgen’
Trots geeft Izaak Becu (57 jaar) een rondleiding op zijn werkplek bij Archiefbeheer van de gemeente Haarlem. Het is een geordende afdeling waar hij duidelijk op zijn plek zit. Izaak heeft weer een betaalde baan in het vak waar zijn hart ligt. Spaarne Werkt heeft hem daarbij geholpen. Er ging wel een moeizame periode van acht jaar aan vooraf.
Wat is er in die tijd allemaal gebeurd?
“Ik werkte via een specialistisch bureau bij een bedrijfsarchief en raakte werkloos na het eindigen van mijn opdracht in 2011. Er was sprake van een krimpende markt door de economische crisis en tegelijkertijd ging mijn werk over naar digitale archivering.”
Izaak houdt niet van stilzitten en toen hij werd gevraagd om vakgericht vrijwilligerswerk te doen bij de bibliotheek in Haarlem zei hij ‘ja’.
“Ik stond bekend als probleemoplossend en werkte daar van 2011 tot 2016, ook om bij te blijven in mijn vakgebied. Ondertussen solliciteerde ik om aan een betaalde baan te komen. Het viel me op dat HR-medewerkers weinig weten van de praktijk, zoals de minieme verschillen tussen de twee meest gebruikte archiveringssystemen. Ze sturen al snel een afwijzing als je niet precies in het plaatje past.”
Een poging van het UWV om aan een betaalde baan te komen, mislukte jammerlijk. Izaak hield er een vervelend gevoel aan over. Op een bepaald moment ontving hij geen uitkering meer, omdat hij eerst ‘zijn eigen huis moest opeten’.
“Een hypotheek afsluiten of wijzigen, kan niet als je een uitkering hebt. De komst van de Participatiewet biedt wel nieuwe kansen. Al heb je maar een contract voor een krantenwijk, dan krijg je onderhandelingsmogelijkheden bij de bank. Mijn zwager attendeerde mij op een stagewerkplek bij Paswerk Groen. Ik werd aangenomen en ben hem er nog altijd dankbaar voor.”
Izaak bevond zich in een uitzonderlijke positie, want hij is hoogopgeleid. Gelukkig werd hij door zijn collega’s geaccepteerd.
“Ook met de bank ben ik eruit gekomen, al heeft dat lang geduurd. De werkperiode van ruim een jaar bij Paswerk Groen heeft me veel gebracht; ik heb er ontzettend veel geleerd, onder meer mijn lichamelijke grenzen. Weet je dat het heerlijk is om te schoffelen als je veel aan je hoofd hebt? Een vaste baan was niet mogelijk omdat ik niet tot de doelgroep behoorde.”
Spaarne Werkt en de gemeente werkten samen aan een oplossing voor Izaak, passend bij zijn kennis en kunde.
“Er is goed naar mijn situatie gekeken en ik ben zeer content over de mensen bij Spaarne Werkt. Ik wilde graag werken maar wel in iets dat bij me past. Zwaar fysiek werk doen, kan ik op mijn leeftijd niet meer; ik krijg er last van mijn voeten van. Het hele traject naar het vinden van werk is wel een ontdekkingsreis geweest.”
Vijfendertig jaar geleden zei zijn vader: ‘Je moet leren spelen met je tenen’.
“Hij bedoelde dat ik mezelf moest leren vermaken en hij had gelijk. Ik ben ongevraagd uit mijn levensritme gehaald, stilgezet, maar ik ben gaan lezen; van kronieken tot klassiekers. Dat ik mezelf heb leren bezighouden is essentieel geweest.”
Het archiveren van stukken is belangrijk en precies werk, helemaal in het straatje van Izaak.
“Wij krijgen hier veel vertrouwelijke informatie onder ogen, waarvoor we een eed hebben afgelegd. In dit werk gaat het om horen, zien en zwijgen.”
Tekst: Mariëtte Peperkamp
