De overstap was groot. Niet eerder werkte Erik-Jan op een andere locatie dan intern bij Spaarne Werkt in Cruquius. Toch vond hij zijn ideale baan als afwasser in het interne bedrijfsrestaurant van de gemeente Haarlemmermeer in Hoofddorp. Daar trekt hij op met zijn collega Elsbeth, die zorgt voor koffie, smoothies en lunch. “Als ik een dag niet naar mijn werk ga, mis ik de contacten.”
Samen met zijn collega Elsbeth (58 jaar) is Erik-Jan (51 jaar) vanuit Spaarne Werkt gedetacheerd bij Sodexo, die de catering voor de gemeente Haarlemmermeer verzorgt. Erik-Jan is – net zoals Elsbeth – bijna elke dag in het bedrijfsrestaurant te vinden. Behendig legt hij de soepkommen in het rek, herschikt het bestek, schuift bakken door naar de afwasmachine. “Als ik hier met de afwas bezig ben, zonder al te veel mensen om me heen, voelt deze plek magisch”, glundert hij.
Lunch voor burgemeester
Elsbeth werkt al zes jaar in het gemeentehuis. “Van veel mensen weet ik precies hoe ze hun koffie willen”, vertelt ze met een grote glimlach. “Alleen een enkele keer vergis ik me.” Met een schuin oog houdt ze de oven in de gaten, met broodjes voor de lunch. Soepel schuift ze de broodjes uit de oven en verlaagt de temperatuur, om vervolgens bij de kassa een nieuwe bestelling op te nemen. “Het leukste aan mijn werk? Er is altijd wel ruimte voor een grapje en het werk is afwisselend. Ik zet bijvoorbeeld ook de lunch klaar voor de burgemeester en de wethouders. Ik maak toetjes, smoothies en ik zorg voor koffie.”
Reorganisatie
Erik-Jan draait pas mee vanaf de zomer. Een jaar geleden ging het een stuk minder goed met hem. Door een reorganisatie moest hij afscheid nemen van de interne catering binnen Spaarne Werkt. Een nieuwe passende baan vinden lukte moeilijk. Erik-Jan: “Ik heb kleding gesorteerd, moertjes gedraaid, maar het was zo saai. Ik kreeg er uiteindelijk stress en buikpijn van. Toen heb ik gevraagd of ik niet ergens anders kon werken. Het liefst doe ik de afwas.”
Verandering
Die plek was er, maar buiten de organisatie, bij de gemeente Haarlemmermeer. “Dat vond ik best eng”, blikt hij terug. “Bij Spaarne Werkt was er altijd wel iemand die je hielp. Soms sta ik nu alleen bij de spoelbakken, terwijl een lange rij mensen met hun afwas staan te wachten. Alleen: door stress kan ik moeilijker helder denken en lukt afwassen minder goed.” Dat was niet de enige uitdaging. Collega’s bleken elke dag gezamenlijk te lunchen, iets waar hij niet aan gewend was. “In het begin ben ik wel eens met mijn dienblad opgestaan om alleen te lunchen.”
Kop koffie
Om Erik-Jan goed uit de verf te laten komen, werd besloten zijn werkdag iets later te starten. Ook begint zijn dag nu met een kop koffie met zijn leidinggevende, voor een rustige bespreking van het werk. Na afloop is het tijd voor een kopje thee. Inmiddels schuift hij tijdens de lunch gewoon aan. Weet Erik-Jan even niet wat te doen, dan vraagt hij zijn leidinggevende of collega’s het vóór te doen, zodat hij het daarna zelf kan oppakken.
Rust
De ondersteuning zorgt ervoor dat Erik-Jan dik tevreden is met zijn nieuwe baan. “Dat ik hulp kan krijgen, geeft me rust in mijn hoofd.” Zelfstandig worden lukt hem op veel vlakken ook steeds beter. Om naar het werk te komen, neemt hij liever zelf de bus in plaats van te kiezen voor georganiseerd vervoer. “In mijn leven is heel vaak gezegd dat ik iets niet kan. Ik wil nu laten zien wat ik wél kan.”
Leerschool
Hoewel Elsbeth haar weg in het restaurant perfect weet te vinden, is de werkplek ook voor haar nog een leerschool. “Ik zeg altijd ‘ja’, zelfs als ik het druk heb. Maar daardoor raak ik in de knel”. Met haar jobcoach bespreekt ze dat het prima is om dat aan te geven. Een collega houdt hier al rekening mee. Die zegt: “Pak het alleen op als je écht tijd hebt.” Dan, lachend: “Ik denk dat ik voor mijn pensioen wel geleerd heb om ‘nee’ te zeggen.”
Respect
Inmiddels zijn Erik-Jan en Elsbeth niet meer weg te denken in het bedrijfsrestaurant. Als het te druk wordt, helpen ze elkaar om het werk af te krijgen. Erik-Jan: “Het toverwoord is respect. Ze nemen mij serieus. Als ik een dag niet naar mijn werk ga, mis ik de contacten. Hier ontmoet ik telkens nieuwe leuke mensen. Ik hoop dat ze mij ook leuk vinden, want ik ben zoals ik ben.”
Op de foto: Erik-Jan en Elsbeth. (foto: Judith Buijze-Cappon)
